Książę Klemens Lothar Metternich (ur. 1773 w Koblencji, zm. 1858 w Wiedniu) był wybitnym politykiem austriackim. Od roku 1809 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych, od 1821 był kanclerzem i piastował ten urząd do roku 1848, kiedy podczas rewolucji został zmuszony do ustąpienia.
Metternich uważał Nadrenię za swój kraj rodzinny, Europę zaś za swoją ojczyznę. Korzeniami tkwił głęboko w racjonalizmie i oświeconym humanizmie, od początku nie akceptując Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Jego politycznym celem było zachowanie Austrii jako państwa wielonarodowościowego oraz równowagi sił w Europie. Jego dążenie do zaprowadzenia pokoju w Europie nie wynikało z humanizmu ani pacyfizmu. Chodziło mu o przetrwanie świata, w którym prawo i moralność byłyby zgodne z jego wyobrażeniami. Nowy porządek bowiem stanowił wielką niewiadomą i na pewno zachwiałby dotychczasowym stanem posiadania i układem sił społecznych. Z czasem Metternicha zaczęły niepokoić przejawiające się w różnych częściach Europy dążenia demokratyczne. Mniej liczni byli także zwolennicy jego polityki. To sprawiło, że stawał się on coraz mniej elastyczny i wyrozumiały, a coraz bardziej uparty. Jak wiadomo, nie udało mu się powstrzymać upadku dawnego porządku. Odnotował go z bólem serca, ale przekonany o słuszności swojej pollityki: „Za sto lat historiografowie będą mnie oceniać całkiem inaczej niż wszyscy ci, którzy mają ze mną do czynienia obecnie.”